วัดสุวรรณภูมิ

          วัดสุวรรณภูมิ ภายในบริเวณวัดมีสถาปัตยกรรมแบบศิลปะอยุธยา สันนิษฐานว่าเป็นวัดสมัยอยุธยาตอนต้น ในอดีตมีชื่อว่า วัดกลาง ปรากฎในเสภาขุนช้างขุนแผนตอนขุนช้างไปขอนางพิม แล้วแจ้งกับแม่นางพิมว่าขุนแผนตายในสงคราม แม่นางพิมจึงยอมยกนางพิมให้ขุนช้างและรื้อเรือนหอของขุนแผนกับนางพิมไปไว้ที่วัดกลาง ในสมัยหนึ่งถูกทิ้งร้างและได้รับการปฏิสังขรณ์ขึ้นมาใหม่ในสมัยรัตนโกสินทร์ คนทั่วไปจึงนิยมเรียกกันว่า วัดใหม่  พ.ศ. 2459 สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส พระเจ้าน้องยาเธอในรัชกาลที่ 5 ได้ประทานนามวัดให้ใหม่ว่า วัดสุวรรณภูมิ

          พระอุโบสถของวัดสร้างเมื่อ พ.ศ. 2523 โดยนำทุนทรัพย์จำนวนหนึ่งที่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร พระราชทานไว้เมื่อคราวที่ทรงพระกฐิน มาสร้าง  และได้รับพระราชทานตรา “ภปร” ประดิษฐานไว้ที่หน้าบรรณ ทั้งนี้พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบดีศรี สินทรมหาวชิราชลงกรณ พระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งเป็นสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ ได้เสด็จมาทรงตัดลูกนิมิตเมื่อ พ.ศ. 2527